Klasztor Polovragi: unikalne freski, zbiory muzealne i bogata historia

Klasztor Polovragi, położony w północnej części Gorj pod górami, przypomina białą fortecę, która może poszczycić się unikalnymi cechami w Rumunii, zwłaszcza freskami na werandach. Malowane w latach 1698-1703 przez Andrieja Constantinosa, Gheorghe Istrate i Ranite, pierwszych uczniów renomowanej szkoły Brancoveanu w klasztorze Hurezi, freski te są niezwykle cenne zarówno pod względem ikonograficznym, jak i technicznym.

Tym, co wyróżnia klasztor Polovragi, są rzadkie przedstawienia ikonograficzne na werandzie, przedstawiające wizerunki klasztorów z góry Athos, namalowane przez Konstantynosa, który był pochodzenia greckiego. To wyróżnia klasztor Polovragi, ponieważ w innych kościołach i klasztorach w kraju zazwyczaj znajdują się freski przedstawiające niebo, piekło lub Sąd Ostateczny. Freski te zostały całkowicie odrestaurowane i ukończone w 2012 roku, dzięki czemu zachowały swoje piękno dla przyszłych pokoleń.

Osada klasztorna Polovragi położona jest w malowniczym miejscu u podnóża góry Piatra Polovragilor, otoczona drzewami owocowymi i jadalnymi kasztanami w spokojnym sadzie. Chociaż plantacje kasztanów z biegiem lat malały, mieszkańcy Polovragi, znani ze swojej ciężkiej pracy i pracowitości, zachowali więź z ziemią. Od 1968 roku klasztor jest domem dla wspólnoty sióstr, które ucieleśniają pobożność, pracowitość, powagę i chrześcijańską gościnność.

Odwiedzający Polovragi są ciepło witani przez siostry zakonne, które niestrudzenie pracują przez cały dzień, wykonując różne zadania i wspierając się nawzajem jak zgrana rodzina. W klasztorze znajduje się także kolekcja muzealna ikon drewnianych i szklanych z XVIII i XIX wieku oraz pokaźny księgozbiór liczący ponad 3 tysiące starych ksiąg.

Pomimo swojej bogatej historii klasztor Polovragi w przeszłości stawiał czoła wyzwaniom. Około 1860 roku dotknął go poważny pożar, w wyniku którego zaginęły wszystkie dokumenty. Zachowano jednak mur, co pozwoliło na kontynuację prac restauratorskich i zachowanie stylu Brancoveanu.

Kolejnym godnym uwagi wydarzeniem w historii klasztoru był najazd austriacki na Wołoszczyznę, kiedy to zaginęły cenne przedmioty sakralne. Mnisi z Polovragi podjęli działania mające na celu ochronę relikwii, ukrywając je w korycie rzeki Olteț, lecz niestety po najeździe nie mogli ich zlokalizować ze względu na obfitość wody. Wśród zaginionych przedmiotów znalazły się szaty liturgiczne z XVI-XVII w., kadzielnice, ewangelia oprawiona w złoto i różne naczynia liturgiczne, które wzbogacały intrygującą historię klasztoru.

Pomimo tych wyzwań klasztor Polovragi w dalszym ciągu pozostaje znaczącym zabytkiem duchowym i kulturowym, przyciągającym co roku tysiące turystów, którzy są urzeczeni jego wyjątkowymi cechami i bogatym dziedzictwem.